O szkole

O szkole

    Gimnazjum nr 4 im. Cypriana Kamila Norwida w Olkuszu istnieje od 1 września 1999 roku. Znajduje się na osiedlu Słowiki. Swym rejonem obejmuje uczniów ze Szkół Podstawowych nr 5, 6, 9 z Olkusza oraz Szkół Podstawowych z Zedermana, Sieniczna, Kosmolowa i Braciejówki. Uczniowie spoza osiedla dowożeni są do szkoły autobusami szkolnymi pod opieką nauczyciela.

    Od samego początku nad prawidłowym rozwojem szkoły i jej sprawnym funkcjonowaniem czuwa dyrektor mgr Bożena Dłubis oraz wicedyrektor mgr Olga Gawron.

    W szkole pracuje wysoko wykwalifikowana kadra pedagogiczna stale doskonaląca swój warsztat. Zapewnia ona wszechstronny rozwój uczniom. Szczególną opieką otaczani ci, którzy mają problemy w nauce. Proponowany gimnazjalistom system wsparcia ma na celu pomóc im odnaleźć własną wartość i uwierzyć w swoje możliwości. Mamy świadomość, iż wychowanie jest niezbywalną funkcją szkoły. Nie zwalniamy się więc z obowiązku podejmowania działań skierowanych na rozwój osobowości uczniów. Wypracowaliśmy jasne zasady wychowawcze. Przy współpracy z młodzieżą przygotowaliśmy "Kodeks wzorowego zachowania gimnazjalisty".
    Na wychowanie dziecka największy wpływ mają rodzice. Dlatego kontaktom z rodzicami poświęcamy wiele czasu, zachęcamy ich, aby szczerze mówili o swoich problemach. Staramy się być taktowni i wyrozumiali. Bliska współpraca nauczycieli z rodzicami jest jedną z mocnych stron naszej szkoły.

     Dysponujemy bogatą bazą lokalową. Posiadamy 19 klasopracowni, 2 sale gimnastyczne, 4 boiska szkolne, salę korekcyjną, tenisową, siłownię oraz przepiękną aulę, na której odbywają się wszystkie ważniejsze uroczystości.

    Sukcesów szkoły nie mierzy się tylko poprzez ilość finalistów olimpiad i różnorodność oferty językowej. Nie mniej istotne jest to, w jaki sposób traktujemy wychowanków, którym się nie powiodło w życiu szkolnym. Mamy wrażenie, że do szkolnych kronik powinno się wpisywać nie tylko tych, którzy kończą edukację z wyróżnieniem ...


Kalendarium

  • 01.09.1999 - otwarcie gimnazjum
  • 15.10.1999 - obchody miejsko-gminne Dnia Edukacji Narodowej
  • 26.11.1999 - nawiązanie współpracy z domem pomocy społecznej
  • 20.12.2000 - poświęcenie i otwarcie szkolnej sali katechetycznej
  • 27.04.2000 - pierwszy Powiatowy Dzień Ziemi
  • 22.02.2001 - premierowe przedstawienie "Zemsta w krzywym zwierciadle" wystawione przez koło teatralne w murach szkoły
  • 27.02.2001 - udział w korowodzie "Łańcuch Czystych Serc"
  • 18.02.2002 - pierwsze forum samorządowe zorganizowane przez nasze gimnazjum
  • 08.04.2002 - pierwszy Dzień Europejski
  • 10.05.2002 - wojewódzkie obchody Tygodnia PCK w naszym gimnazjum
  • 23.05.2002 - nadanie imienia szkole Cypriana Kamila Norwida
  • 12.06.2002 - pierwszy komers absolwentów
  • 12.01.2003 - pierwszy Powiatowy Konkurs "Wiedzy o Życiu i Twórczości Cypriana Kamila Norwida"
  • 24.02.2003 - pierwszy Powiatowy Konkurs Recytatorski "Poezja Cypriana Kamila Norwida"
  • 27.02.2003 - pierwszy Powiatowy Konkurs Matematyczno - Przyrodniczy Czar Par
  • 23.04.2003 - pierwszy Powiatowy Konkurs Czytelniczy "Młodość w oczach pisarzy współczesnych..."
  • 24.05.2003 - pierwsze uroczyste obchody Święta Szkoły
  • 15.10.2003 - obchody miejsko-gminne Dnia Edukacji Narodowej
  • 01.09.2005 - utworzenie pierwszej klasy z rozszerzonym językiem niemieckim

Do góry

Patron

Cyprian Kamil Norwid

    Mamy wszyscy wielki dług w stosunku do Cypriana Kamila Norwida - czwartego wieszcza - i pragniemy wykorzystać okoliczność rocznicową, by dług ten w jakie mierze spłacić. Rok 2001 - to Rok Norwidowski i w związku z tym nasze gimnazjum chce złożyć hołd człowiekowi, którego za życia niedoceniano, a który był przecież jednym z najoryginalniejszych i najszlachetniejszych pisarzy i myślicieli.
     Norwida uznaliśmy za człowieka godnego takiego zaszczytu, jakim jest nadanie imienia szkole. Wybór był jednogłośny. Tak zdecydowali w znakomitej większości uczniowie rodzice i nauczyciele.

    Warto w tym momencie uzasadnić, dlaczego C.K. Norwid?

  • był prekursorem stworzenia nowej sztuki i literatury (tzw. "literatury czynu"), przezwyciężającej romantyczny odwrót od rzeczywistości i praktyki życiowej,
  • zwolennik filozofii przyszłości,
  • w swych dziełach skoncentrowany na codziennej rzeczywistości, człowieku i jego ogólnoludzkich powinnościach,
  • znający potęgę myśli i wielkość sztuki,
  • w swej twórczości wiele miejsca poświęcał wybitnym osobistościom (np.: J. Bem, F. Chopin, John Brown),
  • krytykował świat zdominowany przez pieniądz,
  • kwestionował podporządkowanie indywiduum racjom nadrzędnym; najważniejszy był człowiek i rzeczywistość przez niego tworzona,
  • w Jego systemie wartości uprzywilejowane miejsce zajęła etyka,
  • pragnął zbudować trwały system wartości ludzkich opartych na priorytecie dobra, piękna i pracy a nie na podziałach społecznych,
  • to również rzecznik wprowadzenia do historii chrześcijańskiego ładu moralnego,
  • propagator aktywizmu jednostkowego i społecznego.

Rozumiemy istotę słów Norwida: "Syn minie pismo, lecz ty spomnisz wnuku."
    Nasze wspomnienie wieszcza może być ciągłe, regularne, gdyż nadanie Jego imienia Gimnazjum nr 4 w Olkuszu pozwoli na obchody rocznicowe, propagowanie twórczości poety, organizowanie konkursów recytatorskich oraz nawiązanie kontaktu ze szkołami, które noszą Jego imię. Nie możemy też zapominać, że C. K. Norwid, choć umysłowością i poglądami wyprzedzał epokę, w której żył, często był nierozumiany przez czytelników, którzy zarzucali mu "manierowatą niejasność myśli, obrazów i wyrazów." Miał też trudności z wydaniem swoich utworów, gdyż zabiegi o znalezienie wydawcy okazywały się daremne. Przez całe życie towarzyszyła mu opinia dziwaka. Jednakże zawsze znajdowali się ludzie ceniący jego oryginalną umysłowość i poglądy wyprzedzające epokę, w której żył.
    Jak mówi Alina Witkowska: "Porozumienie nawiązał dopiero z pokoleniami późniejszymi - z "późnym wnukiem" wedle własnego określenia Norwida, gdy przyszłość skorygowała gusty, oczekiwania, przyzwyczajenia odbiorców."
    Tym "późnym wnukiem" okazuje się nasza szkolna społeczność, która doskonale rozumie, jaką powinność ma do spełnienia wobec człowieka - Polaka, gdyż Polakiem był przede wszystkim. Jaka wielka musiała być Jego tęsknota za Ojczyzną, może zrozumieć tylko ten, kto zna jej smak.
Poeta pisał:
"Do kraju tego, gdzie kruszynę chleba
Podnoszą z ziemi przez uszanowanie
Dla darów Nieba....
Tęskno mi Panie..."

    Czy można odmówić temu człowiekowi zaszczytu nadania Jego imienia naszej szkole tylko dlatego, że żył w nędzy, z daleka od Ojczyzny, osamotniony, niezrozumiany, a po śmierci pochowany w zbiorowej mogile? Odpowiedzi poszukajmy w słowach poety:

"Czy popiół tylko zostanie i zamęt
Co idzie w przepaść z burzą? - Czy zostanie
Na dnie popiołu gwiaździsty dyjament -
Wiekuistego zwycięstwa zaranie?"

    Na koniec trzeba dodać, że nasze zdanie podziela i podzielało wielu. Przykładem niech będą słowa B. Zaleskiego o Norwidzie, którego mamy zaszczyt uczynić patronem Gimnazjum nr 4 w Olkuszu:

    " (...) dziwnie to oryginalny i oryginalnie dziwny człowiek: geniusz, ale geniusz w okowach. śniący na jawie, lunatyk śmiały; miłości w nim dużo, ale to miłość niepłodna, bo w ciele mdłym i sponiewieranym za młodu. Niewątpliwie Norwid genialny, a tu jeszcze i apostoł prawdy, i prorok, i wielki artysta."

    Hołd Norwidowi - "jednemu z największych poetów i myślicieli, jakich wydała chrześcijańska Europa" - oddał również Jan Paweł II, gdyż to ulubiony poeta Ojca Świętego.

    Nasz wybór uważamy za słuszny, przemyślany i pozwalający na rozpoczęcie spłacania długu wobec C. K. Norwida.

Do góry